De Vuurloop
"Ik sta voor het vuur.
Ik voel de hitte. De kooltjes grijnzen naar mijn onbeschermde voeten. Vlammetongetjes likkebaarden naar mijn naakte zolen.
De angst knijpt m'n keel dicht. Ik bedenk: "waar ben ik in vredesnaam mee bezig".
Ik voel alsof ik hier helemaal alleen sta. De werkelijkheid is ver weg. Alleen mijn angst houd mij gezelschap. En wát voor angst!
En dan verandert er iets. Ik ben niet meer bang voor mijn angst. Het lijkt wel of mijn angst tegen mij zegt: "ik help je".
Ik kijk naar het vuur. Een kooltje knipoogt naar mij. En ik loop, hand in hand met mijn angst. Eén, twee, drie, vier stappen en ik ben aan de overkant.
Ik ben van de wereld. Ik kan niet geloven wat ik gedaan heb. Ik kan niet geloven dát ik het gedaan heb.
Ik raak in een vreemde stemming: euforisch en jankerig tegelijk. Langzaam voel ik een kracht in mij opkomen. Een kracht, zo sterk als ik nog nooit eerder heb gevoeld."
De Vuurloop, oftewel het lopen over gloeiende houtskolen is een eeuwenoud ritueel dat bij veel culturen voorkomt.
Hoewel achtergronden, verklaringen en rituelen verschillen is er steeds weer sprake van hetzelfde thema: Het vrijwillig overstijgen van je grootste angst.
Het samen met je angst over het vuur lopen is een indrukwekkende ervaring die je je hele leven lang bij je draagt.
Je voelt je verrijkt en in ogenblikken dat je het in je leven lastig hebt en moed bij elkaar moet zamelen, dan is de herinnering aan je Vuurloop een grote steun.
De intensheid van de ervaring van de Vuurloop, waarbij je volledig bewust van je angst en met je angst, in stilte over het vuur loopt is van een geheel andere orde dan de belevenis in workshops waarbij men na een energieke oppep fase, volledig vanuit wilskracht en schreeuwend (en dus niet voelend) over het vuur holt.
De houtstapel wordt ceremonieel aangestoken door alle aanwezigen.
Al gauw schieten de vlammen wel 5 meter de lucht in.
Dan trekt iedereen zich terug om zich samen met de ceremonieleider te gaan voorbereiden op de Vuurloop.
Na ongeveer 2 uur wordt het vuur uitgespreid over een gebied van 4 meter lang en ruim 2 meter breed.
Met zorg worden grotere blokken weggeharkt. We willen ons niet bezeren!
De harkers voelen de hitte van het vuur.
De ceremonieleider loopt als eerste over het vuur.
Dan kan iedereen. Niets moet. Het is je eigen keuze. Niet lopen is ook goed.
Thijs, 14 jaar, staat voor het vuur. Hij voelt de hitte.
De angst knijpt zijn keel dicht.
Loopt hij of loopt hij niet.
De keuze is aan hem en niemand anders.
De angst wordt nu ondragelijk. Hij kijkt Arend aan en vraagt "Ga je mij voor?".
Arend knikt. En loopt.
Thijs loop achter hem. Hij komt aan de overkant. Hij kan het niet geloven.
Een week later staat Thijs weer voor het vuur.
Weer is daar die ondragelijke angst.
En weer is de keuze alleen aan hem.
Deze keer loopt hij volledig op eigen kracht.
Text6.
text7.
Links
