De Website Randy Marques

Enkele weken geleden was ik aan het zoeken op internet met het trefwoord "mannenwerk". Daarbij kwam ik de Website van Randy Marques tegen: http://www.randymarques.nl, waarop hij een gedeelte heeft ingeruimd voor mannenwerk. Wat mij opvalt is de zeer persoonlijke wijze waarop hij zijn site heeft vormgegeven. Aan de hand van de vraag: "Wat is werkelijke mannelijke identiteit?" schrijft hij onder andere iets over de zweethutceremonie, de initiatie van zijn zoon Thijs en wat er gebeurt als een man een vrouw benadert. Verder enkele waardevolle boekentips, adressen en interessante links naar andere mannensites. Ik raak nieuwsgierig naar de persoon achter deze site en achter de kleurrijk vormgegeven voordeur, die op de openingspagina staat afgedrukt. Wij maken een afspraak en raken in gesprek.

Ik kan maar op één manier over mijn eigen man-zijn schrijven en dat is op deze manier. Meer valt er niet over te zeggen.

De strekking is dat een man zichzelf weerspiegelt in zijn vrouwelijke partner. Net zoals een man zich uitdrukt in zijn werk, zijn huis, zijn auto. Als een directeur getrouwd is met een dom blondje, dan zegt dat iets over die directeur. Net zoals het iets over hem zegt als hij een intelligente en zelfverzekerde vrouw naast zich heeft. Waar het om gaat is de uitwisseling van energie tussen man en vrouw. Mensen die mij kennen weten dat ik veel van dansen houdt. Een vrouw met wie ik regelmatig danste zei eens tegen mij: aan de manier waarop een man danst, kan ik voelen hoe hij in bed is. Ik heb dat eens bij vrouwen onderzocht en wat blijkt: ook het omgekeerde is het geval!

De reacties die ik ontvang gaan inderdaad meestal over deze pagina. Deze zijn overwegend positief. Een therapeut heeft ooit dit verhaal over de Harde Penis in mannen/vrouwengroep voorgelezen. Het gaat over hoe verschillend vrouwen reageren op een harde penis (hard of zacht, afwijzend of ontvankelijk) en welke invloed dit heeft op het contact dat er vervolgens ontstaat. Van alle mannen kwam herkenning. Van een paar vrouwen ook. Een deel van de vrouwen reageerde met iets van "Zit dat zooo??" en een paar die-hards bleven bij: "Dat is niet waar!" (weer een aantal vrouwen die meer van mannen/mannelijkheid/mannelijke identiteit af denken te weten dan mannen zelf).

Het idee is al heel lang geleden geboren. Misschien wel bij een voordracht van Robert Bly in Amsterdam over allerlei vormen van initiatie in andere culturen. Eén van die vormen was bijvoorbeeld dat jongelingen aan de ene kant van een rij werden geplaatst, de vrouwen in het midden en aan de andere kant de volwassen mannen. Om man te worden dienden de jongeling zich door de barrière van vrouwen heen te vechten, zich letterlijk los te maken van de beschermende moeder. Verder heb ik initiaties van mannen meegemaakt tijdens workshops van John Bellichi, waar het er soms onorthodox aan toeging en mannen fysieke verwondingen opliepen. Tenslotte heeft ook Aman Schröter, die ik ken van Waterdansen, mij op weg geholpen met de suggestie om de eerste scheerbeurt of zaadlozing als initiatiemoment te nemen. Ik heb voor de eerste scheerbeurt gekozen. Een leuke woordspeling hierbij is, dat een jongen eerst gebaard wordt door zijn moeder en bij de baardgroei zichzelf baart…

Waar ik heel lang over gedaan heb is het zoeken naar een juiste vorm. Oude initiatierituelen bevatten vaak een element van fysiek geweld of verwonding. Doel hiervan is dat de jongen leert om pijn te doorstaan en zich toch in te blijven zetten voor een gemeenschappelijk doel. Dit had een functie, want mannen moesten er tijdens het vechten en jagen volledig op kunnen vertrouwen dat iedere man doorvocht als hij gewond raakte. Fysiek geweld past echter niet meer in onze hedendaagse cultuur. In de zweethutceremonie, waar hij al mee vertrouwd was, zag ik een mogelijkheid om toch iets van het "ongemak des levens" aan hem door te geven. Verder vond ik het loslaten van de moeder essentieel, vandaar een ritueel met alleen mannen. En tenslotte vond ik het belangrijk dat mijn zoon zou breken met zijn kindertijd. Dit hebben mijn ex-vrouw en ik vormgegeven door zijn kinderbestek op te bergen.

Wij hebben een aantal mannelijke familieleden uitgenodigd en een aantal mannenbroeders. Wat mij opviel is dat mijn mannelijke familieleden direct "ja" zeiden, nog voordat ik uitgelegd had wat precies de bedoeling was. Terwijl er een aantal bij zijn die bepaald kritisch staan tegenover het mannenwerk waar ik mee bezig ben. Kennelijk leeft er toch nog iets van een collectief besef bij mannen dat initiatie van jongens belangrijk is…

Het hele ritueel is in overleg met Thijs vorm gegeven. Thijs heeft de avond van tevoren zelf de soep gekookt, daar stond hij op. De dag zelf heeft heel veel indruk op hem gemaakt. Hij heeft er daarna nauwelijks over gesproken, ook niet met zijn moeder. Toch vormt de initiatie een mijlpaal, waar wij af en toe naar terug grijpen. Thijs beseft meer en meer dat de tijd van vrijblijvend spelen voorbij is en dat een periode is aangebroken waarin hij verantwoordelijkheid dient te nemen voor zichzelf en voor zijn omgeving.

Jongens maken een andere ontwikkeling door dan meisjes. Dit begint al rond het derde jaar, waarin de jongen ontdekt dat hij een piemel heeft en zijn moeder niet. Rond die leeftijd wordt een jongen zich voor het eerst bewust van een erectie. Als een jongen dit vol verbazing en trots aan zijn moeder laat zien, volgt meestal een afwijzende reactie. Ik denk dat dit is wat Ton van der Kroon en Robert Bly de Eerste Wond in zijn mannelijkheid noemen en die gaat heel diep. Voor het eerst wordt een jongen zich bewust dat hij anders is dan zijn moeder. En hij wordt afgewezen. Nu is het zaak dat hij zich kan identificeren met een vaderfiguur. Is deze echter afwezig, dan belandt de jongen in een isolement.

In de eerste drie levensjaren speelt de moeder een essentiële rol in de verzorging van de jongen. Een vader kan hooguit als een soort substituutmoeder optreden. Bedenk hierbij echter dat de verzorging door een man er per definitie anders uit ziet dan door een vrouw. De vrouwelijke energie in de man is anders dan de vrouwelijke energie in de vrouw. Dit is een belangrijke misvatting in de mannenbeweging, die ons is opgedrongen door het feministisch streven naar gelijkheid van man en vrouw. Man en vrouw zijn en blijven verschillend, hebben ieder hun eigen energie. Zij zijn gelijkwaardig, maar nooit gelijk aan elkaar. Vrouwen kunnen niet van mannen verlangen dat zij op een vrouwelijke manier voor kinderen zorgen, het huishouden doen, hun emoties uiten etc. Mannen hebben daar hun eigen mannelijke vorm voor.

In de periode van drie tot twaalf is de vader vooral voorbeeld voor de jongen: de jongen leert de verschillen zien tussen man en vrouw, welk werk zijn vader doet, wat hij doet in het huishouden, hoe zijn vader voor hem zorgt, zijn vrouw bemint etc. Al dit voorbeeldgedrag wordt door de jongen geregistreerd.

Vanaf twaalf jaar komt de jongen in de puberteit. Hierin heeft de vader een ontzettend belangrijke taak, namelijk het stellen en bewaken van grenzen. Dit geldt overigens ook voor meisjes. Het stellen en bewaken van grenzen is typisch een mannelijke aangelegenheid, dit ligt niet in de natuur van vrouwen. Het maakt ook niet uit waar de grenzen gesteld worden, pubers zullen altijd proberen deze grenzen te overschrijden. Daar moeten wij ook niet moeilijk over doen, dat is gewoon hun taak. Hun opdracht is te ontdekken waar de grenzen liggen en waarom die daar liggen. Als vader hebben wij de taak om die grenzen te bewaken en als ze worden overschreden, daar consequenties aan te verbinden. Met oog voor de (emotionele) situatie waarin de puber zich bevindt, anders worden we tirannen. Maar laten wij onze verantwoording lopen, dan verliezen kinderen respect. En wat gebeurt er dan? Pubers gaan de straat op. Zij vormen straatbendes. En wat is zo kenmerkend aan straatbendes? Juist. Stikte regels.

Vanaf zijn dertiende jaar wijzigt de lichaamsbouw van een jongen zich. Er wordt meer testosteron aangemaakt en de jongen ontwikkelt meer kracht. Het is de taak van de vader om de jongen te leren met zijn kracht om te gaan: deze te beheersen en te sturen. Hetzelfde geldt voor zijn seksuele energie: ook deze neemt enorm toe en ook dat vraagt een goede voorlichting en begeleiding. Van de vader! Ik zie in mijn omgeving nog vaak dat de moeder seksuele voorlichting verzorgt…

Ook bij een scheiding is het belangrijk dat een vader zijn verantwoordelijkheid blijft nemen voor zijn kinderen. Hij dient boven zijn eigen pijn en de onderlinge twisten uit te stijgen en een omgangsregeling te bedingen, waarin hij zijn taak als vader gestalte kan geven.

Nee. Ik ben wel enkele malen benaderd met vragen, maar heb nog geen reacties terug ontvangen van mannen die hier op hun manier vorm aan hebben gegeven. Ik ben hier wel heel nieuwsgierig naar…

Allereerst vind ik het heel belangrijk dat mannen bij zichzelf nagaan met welk doel zij hun zoon willen initiëren en in welke vorm. Centrale vraag hierbij was voor mij: wat wil ik mijn zoon meegeven? Voor mij was dit: het bij mijn zoon het besef wakker roepen dat er een nieuwe tijd is aangebroken, waarin hij meer en meer zelf de verantwoording en de consequenties van zijn daden dient te gaan dragen.

Dit kan ik zo niet bedenken. Ik kan echter wel het boek van Paul Verhaege aanbevelen, getiteld "Liefde in tijden van eenzaamheid". Dit boek gaat diep in op de verschillen tussen man en vrouw.

Ja. Wat ik waarneem is een tendens dat mannen een mannengroep gaan doen om "mannelijker" te zijn voor de vrouw. Zij doen het dus niet voor zichzelf, maar om beter in de markt te liggen. Zij proberen daarmee aan de wensen en verlangens van vrouwen tegemoet te komen. Veel vrouwen zoeken echter helemaal geen man als partner, maar een vriendin. Een partner die op hun manier denkt, voelt en handelt. Ik wil mannen oproepen om te stoppen met de bevestiging van hun mannelijkheid bij vrouwen te halen, maar deze bij mannen te gaan zoeken. En geef mij maar een vrouw die van mij als man houdt, gewoon zoals ik ben.

Bij het afscheid nemen zie ik een grote naaktfoto van Randy's partner aan de muur hangen. Ik zie een vrouw met een krachtige, pittige uitstraling. En ik zie Randy naast mij staan...